मनाचे श्लोक ९१-१००
नको वीट मानू रघूनायकाचा ।
अती आदरे बोलिजे राम वाचा ॥
न वेचे मुखी सापडे रे फुकाचा ।
करी घोष त्या जानकीवल्लभाचा ॥९१॥
अती आदरे सर्वही नामघोषे ।
गिरीकंदरें जाईजे दूरि दोषे ॥
हरी तिष्ठतू तोषला नामतोषे ।
विशेषे हरा मानसी रामपीसे ॥९२॥
जगी पाहता देव हा अन्नदाता ।
तया लागली तत्वता सार चिंता ॥
तयाचे मुखी नाम घेता फुकाचे ।
मना सांग पां रे तुझे काय वेचे ॥९३॥
तिन्ही लोक जाळू शके कोप येता ।
निवाला हरू तो मुखे नाम घेता ॥
जपे आदरे पार्वती विश्वमाता ।
म्हणोनि म्हणा तेचि हे नाम आता ॥९४॥
अजामेळ पापी वदे पुत्रकामे ।
तया मुक्ति नारायणाचेनि नामे ॥
शुकाकारणे कुंटणी राम वाणी ।
मुखे बोलता ख्याति जाली पुराणी ॥९५॥
महाभक्त प्रल्हाद हा दैत्यकूळी ।
जपे रामनामावळी नित्यकाळी ॥
पिता पापरूपी तया देखवेना ।
जनी दैत्य तो नाम मूखे म्हणेना ॥९६॥
मुखी नाम नाही तया मुक्ति कैची ।
अहंतागुणे यातना ते फुकाची ॥
पुढे अंत येईल तो दैन्यवाणा ।
म्हणोनी म्हणा रे म्हणा देवराणा ॥९७॥
हरीनाम नेमस्त पाषाण तारी ।
बहू तारिले मानवदेहधारी ॥
तया रामनामी सदा जो विकल्पी ।
वदेना कदा जीव तो पापरूपी ॥९८॥
जगी धन्य वाराणसी पुण्यरासी ।
तयेमाजि जाता गती पूर्वजांसी ॥
मुखे रामनामावळी नित्यकाळी ।
जिवा हीत सांगे सदा चंद्रमौळी ॥९९॥
यथासांग रे कर्म तेही घडेना ।
घडे धर्म ते पुण्य गांठी पडेना ॥
दया पाहता सर्वभूती असेना ।
फुकाचे मुखी नाम तेही वसेन