मनाचे श्लोक ३१-४०
महासंकटी सोडिला देव जेणे ।
प्रतापे बळे आगळा सर्व गूणे ॥
जयांते स्मरे शैलजा शूलपाणी ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३१॥
अहिल्या शिळा राघवे मुक्त केली ।
पदी लागता दिव्य होऊनि गेली ॥
जया वर्णिता शीणली वेदवाणी ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३२॥
वसे मेरूमांदार हे सृष्टिलीळा ।
शशी सूर्य तारांगणे मेघमाळा ॥
चिरंजीव केले जनीं दास दोन्ही ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३३॥
उपेक्षा कदा रामरूपी असेना ।
जिवा मानवा निश्चयो तो वसेना ॥
शिरी भार वाहेन बोले पुराणी ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३४॥
असे हो जया अंतरी भाव जैसा ।
वसे हो तया अंतरी देव तैसा ॥
अनन्यासि रक्षीतसे चापपाणी ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३५॥
सदा सर्वदा देव सन्नीध आहे ।
कृपाळूपणे अल्प धारिष्ट पाहे ॥
सुखानंद आनंद कैवल्यदानी ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३६॥
सदा चक्रवाकासि मार्तंड जैसा ।
उडी घालितो संकटी स्वामी तैसा ॥
हरीभक्तिचा घाव गाजे निशाणी ।
नुपेक्षी कदा रामदासाभिमानी ॥३७॥
मना प्रार्थना तूजला एक आहे ।
रघूराजअंकीत होऊनि राहे ॥
अवज्ञा कदा हो यदर्थी न कीजे ।
मना सज्जना राघवी वस्ति कीजे ॥३८॥
जया वर्णिती वेद शास्त्रे पुराणे ।
जयाचेनि योगे समाधान बाणे ॥
तयालागि हे सर्व चांचल्य दीजे ।
मना सज्जना राघवी वस्ति कीजे ॥३९॥
मना पाविजे सर्वही सूख जेथे ।
अती आदरे ठेविजे लक्ष्य तेथे ॥
विवेके कुडी कल्पना पालटीजे ।
मना सज्जना राघवी वस्ति कीजे ॥४०॥